Jak to jest posłuchać swojego opowiadania?

1 sierpnia po raz piętnasty obchodziłam swoją osiemnastkę. Nic szczególnego, tłumy ludzi, zabawa do rana, prywatny koncert Beyonce- atmosfera jak w Sylwestra na Times Square... Zaraz, zaraz, nie, to nie o mnie.

Pamiętaj, wciąż tu jestem. Historia Kingi.

Nieraz słyszałam banały o tym, jak jedna chwila może zmienić życie człowieka. Moje życie zmieniły usłyszane niespełna dobę temu cztery słowa” ma pani złośliwy nowotwór”. Reszty już nie chciałam słuchać.

Czasami śmierć mówi wierszem. Opowiadanie.

Ilekroć jestem w rodzinnych stronach, przechadzam się po cmentarzu. Zapalam znicze na grobach bliskich mi osób, jednak nieznana mi siła zawsze zaprowadzi mnie na opuszczony grobowiec na obrzeżach cmentarza. W jego najodleglejszym zakątku, między młodymi brzozami została pochowana Krzysia.